Het gebeurt dat we in een samenleving van een persoon angst, angst, onredelijke vijandigheid of angst ‘voelen’. Is het de moeite waard om de reacties van je lichaam te ontslaan, of, integendeel, naar hen luisteren en niet rationele redenering?

Onze lezers deelden verhalen over hoe zulke alarmerende signalen geen lege uitvindingen waren, maar een waarschuwing over een ernstig gevaar.

“Hij bracht haar tot zelfmoord”

Jachthaven, 55 jaar oud

Ik had een vriend met een moeilijk lot. Ze was dol op haar kinderen, twee jongens. De oudste zoon was ziek van schizofrenie, zijn moeder maakte zich grote zorgen over hem. En toen dezelfde diagnose werd gesteld aan de jongere, was het volledig verloren. Ik ging naar een psychisch-ik weet niet waar ze hem vandaan heeft gekregen, maar was erg doordrenkt met vertrouwen, vertelde hem met verrukking. Verliefd geworden. Ik besloot ons voor te stellen.

Zodra ik hem zag, had ik een zeer onaangename sensatie, alsof een grote spin in de buurt. En de vijf -jarige dochter verstopte zich onmiddellijk voor mij, hoewel het niet in haar gewoonten was. Ik ben geen mysticus, maar er was een gevoel van wat kwaad van hem. En geen toeval. Mijn vriend luisterde niet naar iemand en vertrouwde deze man blindelings. Ze hadden een roman. Maar hij sloeg het op en bracht het tot zelfmoord.

Toen ze verdween, waren haar man en ik op zoek naar haar lichaam langs de Morgues … We vonden niet onmiddellijk en nauwelijks herkend. Een monsterlijke finale … Ik kan het niet helpen, maar denk – als ik hem meteen zag, voordat ze verliefd werd, zou ze misschien haar vriend uit deze relatie hebben ontmoedigd en zou ze leven?

“Ik voelde zo’n dierlijke angst, mensen zijn niet zo bang voor mensen”

Anna, 30 jaar oud

In het land was mijn grote -grandingsmoeder bevriend met een buurman, en ze dwongen me bijna om met haar kleinzoon te spelen. Ik ben niet zoals “Did NIET leuk” – hij maakte me bang. Ik heb altijd geweten dat er iets mis was met hem, ik kon het gewoon niet, als kind, uitleggen. Toen we elkaar ontmoetten, hij was 8, ik ben 6 jaar oud. Hij had vreselijke ogen, die zij “vis” noemen, heel helder, alsof ze waterig zijn. Ik was bang om hem rechtstreeks aan te kijken. En hij had ook een vreselijke manier van communiceren, alsof hij met een grijns, zonder emoties, en hij hield ervan plotseling uit het donker te ontstaan.

Hij zag eruit als de ergste maniakken, waarmee je niet kunt zeggen dat ze fysieke kracht hebben. Lang, heel dun, als een skelet, en de ogen zijn leeg. Ik had letterlijk vorst van hem op de huid, alsof hij geen persoon was, maar een soort onbegrijpelijke essentie. Ik voelde dieren angst, ze zijn niet zo bang voor mensen – eerder een beer of een wolf.

Andere kinderen schuwden hem ook. Hij schoot op de spruw en verzamelde hun lijken vreugdevol. Terwijl zijn grootmoeder nog leefde, hield ze hem op de een of andere manier tegen met haar liefde. En ik heb het met kruiden genaaid – ik was goed thuis. En toen stierf ze – en het werd duidelijk hoe gevaarlijk hij. Toen hij eenmaal op zijn familieleden begon te schieten en zijn stiefvader doodde.

“Hij bleek een moordenaar te zijn”

Olga, 39 jaar oud

Ik werkte op de een of andere manier voor mijn moeder in het drukkerij, ik kreeg een baan voor de zomer. Toen haar chef -kok naar ons toe kwam – ik heb hem nog niet eerder gezien. Hij controleerde alles en ging met pensioen. Ik ging naar mijn moeder en vroeg wat het monster was? “Hoe kun je dat zeggen,” maakte mijn moeder bezwaar. – Dit is onze algemene directeur. Heel slim, de leider kent zijn eigen bedrijf. “.

En ik voelde zo’n fysieke afwijzing toen hij de workshop binnenging – alles werd gekocht, het was onaangenaam om naar hem te kijken – zo kijkt een persoon met een fobie naar de slangen. En toen bleek dat hij drie van zijn concurrenten en een zwangere minnares had vermoord, zodat zijn vrouw het niet zou herkennen.

“Dit is absoluut een reden om de situatie, naar een persoon, van dichterbij te bekijken”

Anna Ivantyenko, Gestalt -therapeut

“Frost on the Skin” is een reactie van ons lichaam, een signaal dat er iets moeilijks, ongrijpbaar, mogelijk gevaarlijks gebeurt in het contact met de omgeving.

Er is niet genoeg beschrijving van het gedrag van antiherriers in verhalen. De uitzondering is het tweede verhaal, maar daar was de auteur eerder geconcentreerd op uiterlijk dan de persoonlijkheid van de jongen. En dit is erg belangrijk. Een gevoel van gevaar dat naast dergelijke mensen opkomt, nogal intuïtief en lichamelijk dan duidelijk en uitgedrukt in woorden, in gedrag.

Wat zij deden?

De auteurs van de verhalen konden het niet opmerken, maar vonden dat er iets mis was. Als we de gelegenheid hadden om het gedrag van deze mensen in detail te onderzoeken, dan is het zeer waarschijnlijk dat we zouden zien wat voor soort gedragspatronen vage angst en kilte op de rug https://prostaatmassage.com/prostaatmassage-voordelen-en-nadelen/ veroorzaken.

Het kunnen de gezichtsuitdrukkingen zijn van de anti -hero, de tegenstelling tussen zijn woorden en gebaren, de weg en op welke snelheid het nadert, in contact komt, de gesprekspartner onderbreekt, bestand is tegen pauzes, enzovoort, enzovoort, enzovoort, enzovoort, enzovoort. Veel diverse signalen die we vastleggen, zijn zich niet bewust, maar die we lichamelijk en emotioneel reageren. Dit is de complexiteit van dergelijke situaties.

Ja, soms is het reactiesysteem “faalt” en we vermoeden onschuldig. Maar in sommige gevallen kunnen we zelfs zeker zeggen dat het in het gedrag van een andere persoon was die ons op de hoogte bracht. Soms fluistert alleen ons lichaam: ‘Voorzichtigheid!»En het gebeurt anders. In de derde geschiedenis verhinderde de sociale status bijvoorbeeld werknemers om de ‘monsterlijkheid’ van hun baas op te merken.

Maar de meest dramatische optie is dat een persoon om een ​​of andere reden deze signalen niet leest, ze lijken in zijn blinde vlek te vallen, en het eerste verhaal gaat hierover. Vertrouw je de sensaties van “vorst op de huid”? Ja, dit is absoluut een reden om de situatie, een persoon, van dichterbij te bekijken om meer informatie te verzamelen en niet met conclusies te haasten.